شاكونتالا قسمت هشتم شاه(با صداي بلند):من از مرشدان ِكتاب آسماني هستم.وظيفه ي من نظاره بر عدالتي است كه در شهر هاي شاه برقرار ميشود. و من براي يك ماموريت بازديد به اين گوشه ي عزلت نشيني آمده ام. آنوسويا:خوب پس ما در اين گوشه تنهايي كسي را داريم كه از ما مراقبت كند. (شاكونتالا خجالت ميكشد) دو دوست(رفتار آن دو را زير نظر ميگيرند.اهسته به شاكونتالا مي گويد) واي شاكونتالا!اگر پدر امروز اينجا بود... شاكونتالا:اگر بود چه ميكرد؟ دو دوست:اين مهمان برجسته ي ما را خوشحال ميكرد، ...... شاكونتالا (وانمود ميكند كه ناراحت شده) گمشو!تو منظوري داري.به تو گوش نميدهم. شاه:من هم مايلم كه سوالي درباره دوستتان بپرسم. دو دوست :بله آقا،خواسته شما مرحمتي براي ماست. شاه:پدر كانوا،در تمام طول عمرش زاهد بوده است. حالا شما ميگوييد كه دوست شما دختر اوست.اين چه طور ممكن است؟ آنوسويا:گوش كنيد آقا.پادشاه حكيم والا مقامي بوده كه كاشيكا نام داشته.. شاه:آهان،بله.كاشيكاي مشهور! آنوسويا:ميدانيد،او سرچشمه ي وجود اين دوست ماست. ولي پدر كانوا پدر واقعي اوست.چون زماني كه دختر را رها كرده بودند،او بود كه از او مراقبت كرد. شاه:شما با گفتن ”رها شده“ حس كنجكاوي مرا برانگيختيد. مي شود تمام داستان را برايم بگوييد؟ آنوسويا:گوش كنيد ،آقا.سالها پيش،آن شاه ِحكيم زندگي سخت و پر رياضتي را پيش گرفته بود؛و خداوندان،جدا به او حسادت ورزيدند،و دوشيزه مناكا را به سمت او فرستادند تا مانع از پرستش و دعاهاي او شود. شاه:بله،خداوندان اين حسادت را به رياضت هاي ديگران هم ميكنند.و بعد ؟ آنوسويا:بعد در تابستاني دوست داشتني،او آن زن را با زيبايي سر مست كننده اش ديد ...(او با خجالت سخن اش را قطع ميكند) شاه:بقيه داستان واضح است.حتما،او دختر دوشيزه است. آنوسويا:بله شاه:همان گونه است كه انتظارش ميرود، زيبايي اين چنين زاده ي هيچ زني نميتواند باشد آن نور درخشان ِلرزان كودكي زميني نيست (شاكونتالا با دست پاچگي سرش را به پايين مي افكند) شاه(با خود):آه،آرزو هايم به اميد تبديل شد. ... مترجم : Hoda  ::  پيوند