وقتي كودك خوبي مي ميرد يك فرشته ازبهشت به زمين مي آيد، و كودك مرده را در آغوش ميگيرد...بال هاي بزرگ و سفيدش را باز مي كند
و از بالاي همه چيزهايي كه كودك به آن ها عشق مي ورزيده پرواز ميكند...،
فرشته يك مشت پر گل مي چيند، و آن ها را بالا پيش قادر مطلق مي برد.
آن ها ميتوانند ، در بهشت زيبا تر از زمين شكوفه بدهند.و خداوند همه آن گل ها را به قلب خود مي فشارد.اما گلي را كه بيشتر از همه دوست دارد مي بوسد... و سپس آن گل با صدايي وقف بزرگترين هم سرايي ستايش خداوند ميشود...
گل ها نمادي از انسان ها هستند ،خداوند همه انسان ها را دوست دارد اما آن هايي را كه بيشتر دوست دارد را وقف ستايش خود ميكند.