داستان فرشته قسمت 4 ”...براي پسر بيمار آن گل تبديل به عالي ترين گل شد. - تنها گنج كوچك زميني اش . به آن آب مي داد ، و مراقبش بود گل مي كوشيد تا از حداقل نوري كه از پنجره باريك مي تابيد استفاده كند. و گل در روياهاي پسر موج مي زد. براي شاد كردن پسر رشد مي كرد، و بوي خوشش را در اطراف او مي پراكند. و زماني رسيد كه خداوند پسر را به سوي خودش فرا خواند. و الان يك سال است كه او پيش قادر مطلق است. براي يك سال گل در كنار پنجره فراموش شده ماند ، و پژمرد.به همين خاطر در كوچه انداخته شد. و اين همان گل بيچاره است كه در دسته گل ماست. چون كه اين گل نسبت به گلهاي باغ ملكه شادي بيشتري بخشيده.“ كودك پرسيد :”اما، تو همه اين چيز ها را از كجا مي داني؟“ فرشته گفت:”من مي دانم، چون من همان پسري بودم كه بر روي چوب دستي راه مي رفت. من گلم را خوب مي شناسم.“ كودك چشم هايش را باز كرد و به صورت شاد و با شكوه فرشته نگاه كرد. در همين لحظه انها به مكاني داخل شدند كه پر از شادي و ارامش بود. خداوند كودك مرده را در اغوش گرفت سپس او مثل فرشته دو بال در اورد. و دست در دست فرشته پرواز كرد. قادر مطلق گل صحرايي پژمرده را بوسيد، گل صدايي در يافت كرد و با همه فرشتگاني كه در اطراف پرواز ميكردند-بعضي نزديك ، بعضي دورتر و بعضي در فاصله اي نا محدود-آواز خواند. كودك ،و گل بيچاره صحرايي- كه قبلا پژمرده در ميان اشغال هاي كوچه تاريك و باريكي افتاده بود- خوشحال بودند. و اواز مي خواندند. پايان ” گل صحرايي به ديگران شادي مي بخشيد حتي زماني كه مي بايست براي زنده ماندنش مي جنگيد... و خداوند او را بيشتر از گلهاي باغ ملكه دوست مي داشت گل هاي باغ ملكه قوي و زيبا بودند،اما خداوند آن گل خشكيده را بيشتر دوست داشت چون در نهايت نياز ، ديگران را شاد ميكرد... خداوند همه انسان ها را دوست دارد ولي عشق خاص خود را نصيب انهايي مي كند كه رنجشان را براي خودشان نگه مي دارند و شادي را به ديگران هديه مي كنند مترجم : Hoda  ::  پيوند