(شاه به اطراف می نگرد): وای، من وارد فضای باز شده ام. ( او شاکونتالا را ترک میکند و به عقب باز می گردد.)
شاکونتالا( قدمی بر می دارد، سپس با حالتی مشتاق باز می گردد.) اوه شاه، من نمی توانم آنطور که از من می خواهید عمل کنم. بعد از این صحبت کوتاه شما مرا به سختی می شناسید. اما، آه من را فراموش نکنید.
شاه: عصر هنگام، سایه ی درخت اگرچه طرحی بسیار دور است، اما از درخت جدا نیست تو نیز این چنینی محبوبم، هر کجا باشی فکرت قلبم را رها نمی کند
شاکونتالا ( چند قدم بر می دارد. با خود می گوید) : اوه، وقتی می بینم که چنین سخن می گوید، پاهایم از رفتن باز می ماند. پشت این بوته های گل همیشه بهار پنهان می شوم تا ببینم عشقش چقدر دوام دارد. ( دختر پنهان می شود و منتظر می ماند.)
شاه: آه محبوبم، عشق من به تو همه ی زندگی من است، اما تو حالا مرا ترک میکنی و بدون هیچ فکری تنهایم می گذاری.
بدن به نرمی گل های ابریشم ات شوق را بر می انگیزد چطور شده که قلبت به سان ساقه های نگهبان شکوفه های گل ابریشم چنین سخت است
شاکونتالا: وقتی این ها را می شنوم، قدرتی برای رفتن ندارم.
شاه: من اینجا چه کار دارم که بکنم، وقتی که او نیست؟ ( به زمین خیره می شود.) آآآه، نمی توانم بروم.
زنجیر ِ نیلوفرهای معطر که زمانی او را در بر گرفته بود اکنون قلب مرا، یک اسیر نا امید، به غل و زنجیر کشانده
(او آن را محترمانه بلند می کند)
شاکونتالا: ( به بازوی خود نگاه می کند). چرا آنقدر ضعیف و بیمار بودم که وقتی دستبند ِ نیلوفری ام افتاد متوجه آن نشد ام.
شاه ( دستبند نیلوفری را بر روی قلبش می گذارد). آه! عزیزم، زمانی این بر روی بازوی تو قرار داشت و باید همیشه روی قلب من بماند اگرچه تو نپذیرفتی که شادی ام بخشی من این شادی را در این بازیچه ی بی جان یافتم
شاکونتالا: بعد از این دیگر نمیتوانم بروم. از آن دستبند به عنوان دلیل برگشتنم استفاده می کنم.
( او نزدیک می شود)
شاه (او را می بیند. با شادی). ملکه ی زندگی ام! به همان زودی که شروع به شکایت کردم، سرنوشت مهربانی اش را به من اثبات کرد.
